Aktualności
200. przedstawienie „Pchły Szachrajki”
29/11/2021
Kacper Matula, Anna Lobedan, Piotr Piksa, Paulina Korthals, Bartłomiej Bobrowski, Ewa Konstancja Bułhak (Pchła Szachrajka), Kinga Ilgner, Paweł Paprocki w Pchle Szachrajce Jana Brzechwy do muzyki Macieja Małeckiego, w reżyserii Anny Seniuk. Fot. Andrzej Wencel
Jubileusz Pchły Szachrajki→!
Przedstawienie na podstawie tekstu Jana Brzechwy z muzyką Macieja Małeckiego, w reżyserii Anny Seniuk 9 stycznia zagramy po raz 200!
Premiera przedstawienia odbyła się w Mikołajki, 6 grudnia 2013 roku. Od tego czasu muzyczna inscenizacja cieszy się ogromnym powodzeniem. Dziękujemy wszystkim widzom, którzy towarzyszą nam podczas spektakli. Szczególnie dziękujemy najmłodszym – śpiewającym i śmiejącym się, żywiołowym uczestnikom wspólnej teatralnej zabawy!
Autorką scenografii do przedstawienia jest Anna Sekuła, reżyserką światła – Katarzyna Łuszczyk, za choreografię odpowiada Weronika Pelczyńska, za przygotowanie wokalne – Aldona Krasucka.
Tytułową Pchłą Szachrajką jest Ewa Konstancja Bułhak, w rolach Koleżanek Pchły: Kinga Ilgner, Wiktoria Gorodeckaja, Paulina Korthals, Anna Lobedan. Na scenie oglądamy także Piotra Piksę (Słoń, Kanclerz), Bartłomieja Bobrowskiego (Szerszeń, Sprzedawca nut), Pawła Paprockiego (Sprzedawca bławatny, Sędzia) i Kacpra Matulę (Król). Ponadto cały Zespół w barwnych rolach Warszawianek, Graczy, Kelnerów, Zwierząt, Owadów, Manekinów, Rycerzy, Dam dworu, Kucharek, Pasażerów, Panien i Panów.
Kacper Matula, Bartłomiej Bobrowski, Kinga Ilgner, Anna Lobedan, Paulina Korthals, Piotr Piksa, Paweł Paprocki, Ewa Konstancja Bułhak (Pchła Szachrajka) w Pchle Szachrajce Jana Brzechwy do muzyki Macieja Małeckiego, w reżyserii Anny Seniuk. Fot. Andrzej Wencel
Głosy recenzentów:
„wszystko to piękne, rozśpiewane, roztańczone, proste i eleganckie – takie, jaki powinien być teatr”.
Ewa Danuta Godziszewska, teatralny.pl →
„Dzieciom da »Pchła Szachrajka« Anny Seniuk w warszawskim Teatrze Narodowym godzinę znakomitej zabawy z klasyczną bajką Jana Brzechwy. Starszym – godzinę doskonałego teatru w czystej formie”.
Jacek Wakar, „Dziennik. Gazeta Prawna” →